L’Arménie dans la politique et l’imagination belge de l’avant-guerre

Dit artikel onderzoekt de plaats van Armenië en (Osmaanse) Armeniërs in de Belgische verbeelding in de laatste drie decennia vóór 1914. Terwijl “Oosterse christenen” tot dan toe vooral wetenschappelijke en religieuze belangstelling hadden genoten, nam de aandacht voor de Osmaanse Armeniërs in België toe en werd deze aandacht breder na de bloedbaden van 1894-1896. Terwijl de katholieke regering (die erop gebrand was om de belangen van het Belgisch kapitaal in het Osmaanse rijk te beschermen) de slachtpartijen niet publiek veroordeelde, veroorzaakten deze moorden een grote verontwaardiging in de Belgische pers en ontstonden er verschillende hulpcomités in het land. In het parlement bekritiseerde een nieuwe generatie linkse politici en intellectuelen hevig het Hamidiaanse regime. We beargumenteren dat de ‘Armeense kwestie’ cruciaal was voor de opkomst van een nieuwe internationalistische en ‘humanitaire’ bezorgdheid in de Belgische politiek die voornamelijk van liberale en socialistische herkomst was, maar die ook aansloeg bij een groep christen-democraten. Zowel links als rechts percipieerde de Armeense kwestie vooral als een botsing tussen beschaving en barbarij (en vaak het christendom en de Islam). Als zodanig laten we zien hoe racisme en paternalisme intrinsiek en fundamenteel aanwezig waren in het ontstaan van ‘liberale’ emancipatorische vertogen en een armenofiele beweging, die uiteindelijk een minderheidsbeweging in België bleef.

Publication year:2020

Keywords:A1 Journal article

BOF-keylabel:yes

Accessibility:Open