Het dagboek als rollenspel. Insingel en het 'nieuwe journaal'

In Een tijdsverloop (1970) van Mark Insingel wordt gebruik gemaakt van vier vertellers die volgens de flap een dagboek bijhouden. Aan het dagboek herinnert de fragmentarische structuur (in 52 hoofdstukjes) en vooral de zoektocht naar identiteit. Zoals in de experimentele romans van de jaren zestig en zeventig de gewoonte was, wordt het probleem van die zoektocht verbeeld door een identiteit van personages tegen te werken via allerlei procedés. Ondanks de hindernissen die het verhaal voor de lezer opwerpt, tonen wij aan dat er door aandachtig te letten op top-down en bottom-up signalen toch zoiets als een identiteit van de personages door die lezer bijeen gepuzzeld kan worden. Wij gebruiken daarvoor de theorie van Jonathan Culpeper, volgens wie er een recategorisation gebeurt naarmate we nieuwe informatie in onze interpretatie van een verhaal integreren. We tonen aan dat de vertelstructuur uiteindelijk tegen het idee van een dagboek pleit. Als we Een tijdsverloop dan toch als een soort dagboek lezen komt dat vooral door de confrontatie met de intimiteit, de verlangens en fantasmen van de personages.

Publication year:2012

Keywords:diary