Meerkeuzevragen: hoe corrigeren voor raden?

Toetsen met meerkeuzevragen zijn een veelgebruikte evaluatiemethode: ze vinden vooral toepassing bij grote groepen studenten omdat ze automatische en dus snelle verbetering mogelijk maken. Een belangrijk nadeel van meerkeuzevragen is dat studenten het juiste antwoord kunnen raden uit de aangeboden antwoordalternatieven wanneer ze het antwoord niet of niet met zekerheid weten. In de eerste plaats beïnvloeden kennis en vaardigheden het toetsresultaat. Daarnaast kunnen ook andere persoonlijkheidskenmerken, zoals risicoschuwheid bij het raden, een rol spelen. Deze laatste kenmerken zouden bovendien kunnen verschillen tussen groepen van studenten. Zo zouden vrouwen meer risiscoschuw zijn dan mannen. Er zijn heel wat scoringsmethodes ontwikkeld die willekeurig raden willen ontmoedigen of de ongewenste invloed van persoonlijkheidskenmerken willen verminderen. In dit artikel gaan we in op de voor- en nadelen van drie vaak gebruikte methodes in de zoektocht naar een objectieve en eerlijke manier om meerkeuzevragen te scoren. Het uitgangspunt hierbij is tweevoudig: raden op toetsen is ongewenst gedrag en andere variabelen dan kennis en vaardigheden beïnvloeden zo weinig mogelijk het toetsresultaat. Een vergelijkende theoretische studie en empirisch onderzoek aan de KU Leuven onderbouwt de analyse. We illustreren de analyse met een toets met 20 vragen (N) en 4 antwoordalternatieven (n) , waarbij bij elke vraag precies één antwoordalternatief het juiste antwoord is. De (wiskundige) analyses zijn vanzelfsprekend ook van toepassing voor andere toetsgroottes.

Publication year:2017

Accessibility:Closed