Uitbesteding van verplichte begeleidings- en opleidingstrajecten voor langdurig werklozen: profit, nonprofit, of behoud de overheidsdienst?

In 2005 lanceerde de Vlaamse overheid voor de eerste maal een oproep voor het uitbesteden van 5000 verplichte begeleidings- en opleidingstrajecten voor langdurig werklozen aan private for-profit- en non-profitorganisaties (FPOU+2019s en NPOU+2019s): de zogenaamde U+2018proeftuin trajecttenderingU+2019. Dit onderzoek evalueert het effect van deze uitbesteding. We vinden dat trajectdeelname de werkloosheidsduur zeer sterk doet afnemen, maar dat ze tegelijk de duur van de tewerkstelling inkort en de kans op inactiviteit verhoogt. In vergelijking met de publieke dienstverlener (de VDAB) verhogen FPOU+2019s licht, maar significant, de kans op een overgang naar werk zonder dat transities naar inactiviteit of de tewerkstellingsduur statistisch significant worden beïnvloed. FPOU+2019s presteren daarentegen niet significant beter dan NPOU+2019s. Omdat FPOU+2019s tegelijkertijd de goedkoopste dienstverleners waren, concluderen we dat de FPOU+2019s de meest efficiënte dienstverlener van de drie waren. Dit impliceert echter niet dat uitbesteding aan private dienstverleners de efficiëntie zou verhogen. Indien er rekening wordt gehouden met de organisatiekosten van een openbare uitbesteding, dan zijn de voordelen niet meer duidelijk.

Publication year:2015

Accessibility:Closed